Po nas też kamień i kurz

Tak życiem steruje czas 
że kiedyś zabraknie nas. 

W zimnym szeregowcu 
skryci w nowym kopcu 
odarci z światła barw 
pośród robactwa i larw 
z ciała zostanie wiór 
a na czaszce kępka piór. 

I nas pokryje kamień 
już bez sumienia krwawień
nie będziemy istnieć już. 

Może ktoś kiedyś spojrzy 
ostatnią datę dojrzy 
zetrze brud i zetrze kurz.