Sonet do ...

Pamiętam jeszcze dzieciństwa lekki czas 

gdy troski jutra nie dotykały nas 

rodzice stawiali zapory przed złem 

licząc, że dla innych nie będziemy tłem. 

Czasy niezgwałcone elektroniką 

lecz naznaczone opasłą kroniką 

i dniem, kiedy zboczeńcu spotkałam cię -

co fajne w życiu już nie liczy się. 

Wciąż czuję na karku uścisk twoich łap 

niszczyłeś mnie obojętny niczym gap. 

Nawet chamie nie byłeś bliski szczytu 

choć do dziś boję się rozporka zgrzytu.

I tylko proszę, zerwij ze mnie swój brud 

niech już o promil mniejszy będzie mój trud.