Wstydzę się, że żyję

Nie mam jeszcze dużo lat

na mój kark nie czycha kat

prowadzę zwykłe życie:

nakanapowe tycie.

Czeka mnie spokojny świt

w pracy zlecenia kwit

osiem godzin, maszyn szum

w domu psich łapek szur.

Wyjdę na spacer wśród chmur

widząc białych kłębków sznur

tu nic nie przywali mnie

dzieci śmiech powietrze tnie.

Wstydzę się, że tak żyję -

bezradny zniżam szyję.