| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Poranek wstaje nowy
przestają huczeć sowy.
Zmęczona powieka drży
słońce rosą trawę mży.
Czeka kurek w kranie
na buzi szybkie pranie.
Czeka czajnik i kubek
Jacobsa siedem tubek.
Igrają ranne ptaki
kompensują snu braki.
Światło oknem wciska się
blaskiem swym dobudzi Cię.
I zacznie się nowy dzień
niech odgoni każdy cień.
Żyłam jak miliardy innych dusz.
Żyłam obok was, żyłam tuż, tuż.
Nikt wam nie nakazał kochać mnie
zanim nie skończę na skrzyni dnie.
Nikt mi nie nakazał jak mam żyć,
jak dla wszystkich miałam dobrą być.
Kroczyłam swoją własną drogą
starałam się nie być wam trwogą.
Skórą ozute stare kości -
nastrój daleki od radości.
Płaszcz wyjęty z kąta szafy,
drogie kwiaty - nie zrobić gafy.
A potem niech każdy ma swój świat,
a pamięć niech kwitnie jak twój kwiat.
To, co łączyło nas
opieczętował czas
zdarty numer dnia
skrzy w sękach pnia.
Nie nazwał tego nikt
nie obciążył nas wikt
co było - nie wiem sam
zamęt w głowie mam.
I nie odpowiesz mi
czym to dziś mogło być,
gdyby chcieć razem żyć.
I nie odpowiesz mi,
bym gładkich nie miał snów,
bym chciał Cię widzieć znów.