| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Nie znany mi jest dzień,
po którym nastanie cień
cały ten chaos i zgiełk
zatłumi ostatni brzdęk.
Nie wiem też czy świadomy
swej już ostatniej mowy
powiem banał czy kawał
o kumplu co miał zawał.
Pozostanie me ciało,
które kiedyś zgnić miało.
Pozostawię sonety
samochód i monety
-.Pozwól mi wtedy odejść
bez łez, kolejnych podejść.
Niby tyle już o Tobie wiem
pytam o Ciebie z siódmym dniem -
na dziś musi wystarczyć mi,
gdyż znowu Twych nie sforsuję drzwi.
Żyjesz dalej w swoim stylu
na przeszłości krawędzi styku
podganiając zagubiony szyk,
który zachwytu wywoła krzyk.
Piszę dziś, bo chcę, byś wiedziała:
PAMIĘTAM, gdyś obok siedziała -
czułem ten niesamowity luz
wypasających się dzikich kóz.
PAMIĘTAM, to były świetne dni -
PAMIĘTAJ i Ty, wśród tamtych pni.
Znalazłem w lesie stary kielich
owinięty w gustowny drelich
amatorski do poszukiwań sprzęt
do historii świata mój złamał wstręt.
Może rycerz z niego poił się
kielichu - kto w rękach trzymał cię?
U podstawy wypalone znaki -
może był to pan nie byle jaki.
W czaszy uszczerbiony lekko rant
zapewne zdewastował ściany kant -
pewnie z tym się wiąże jakiś gwałt
poryw człowieka nadał mu ten kształt.
Ten kielich dziś przedstawia mi dramat
zamierzchły niczym mongolski chanat.
Obserwuję Cię już tyle lat
wciąż chcę wiedzieć czy piękne masz dni
czy na zdjęciach wolisz błysk czy mat
czy lubisz pejzaż zwalonych pni.
Obserwuję Cię z daleka
delektuję się Twoją gracją
wiem, że szczęśliwy ten kto czeka
na Ciebie za ostatnią stacją.
Choćbym na nowo zatopił jar,
choćbym z kałuży wskrzesił żar
- nie wierzę, by to była miłość.
Choćbym eposem oświadczył się,
choćbym diamentem obdarzył Cię
- nie sądzę, by to była miłość.