| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Wciąż złoto, blond i blond.
Gościu - to żaden trąd!
Gdybym była ruda?
- no to żadna nuda.
Gdybym była czarna?
- przygoda nie marna.
A co z brunetką?
- zakręćmy ruletką.
I kim byś nie była,
czym włosów nie myła
pozostaniesz sobą.
I co sądzić Ty wiesz
życie garściami bierz
ja będę za Tobą.
Minąłem już w życiu niejeden próg
minęły lata odkąd uciekłem Ci
za sobą wciąż widzę złotą wiązkę smug
Ariadny nić przez los rozwlekaną mi.
A więc to musiały być te piękne dni
razem człowiek chciał spędzać swój własny czas.
Piękne dni, o których się nocami śni
które na zawsze pozostaną w nas.
Wysłałaś wiadomość, a sygnału brak
jakby z tej więzi pozostał już wrak.
Złotą wiązką smug nagle impuls wrócił
chłodną wieczność próżni raptownie skrócił.
Wtedy byłem lepszy od empetrójki
ze mną milsze były przy kasie stójki.
Zgasł już okien blask
umarł też i wrzask
i pokorny sen
pokapuje hen.
Miasto nagle grzmi
wylatują drzwi
zawieszony strop
ostatnią ze strof.
Mój świat wali się
wszędzie ciężki kurz
czy nastanie świt?
Nie pożegnam Cię
to jest koniec już.
Zdarty życia kwit.
Raz znajoma z innego bloga -
choć to nie była znajomość błoga -
opowiedziała mi o haiku:
nie słyszałeś o tym mój laiku?
Haiku skąpana jest w bieli -
wolę tonąć w rymów topieli.
W sam raz sztywna sonetów forma
choć rzadka klasyczna sylab norma.
Sereno, kiedyś przeczytałem cię
lecz prywatnie poróżniliśmy się.
Choć pousuwaliśmy swe blogi
tutaj kryje się Kaduś twój drogi.
Mnie nie pożarł egocentryczny nurt
dzisiaj pukam do innej duszy furt.
Gdy po zmroku spoglądam na siebie
widzę swój kształt pożarty przez cienie
uruchamia się kalkulator krzywd
tych co nadal ranią jak ślady brzytw.
Krzywda pychy i niecierpliwości
Krzywda złego słowa i zazdrości
Krzywda pożądania i knowania
Krzywda pogardy i olewania.
Mogę szybko, natychmiast zapalić lampkę
sadzę po mroku zamieść pod ramkę
znów udawać, że nadal wszystko gra
ale śliska jest na powierzchni kra.
Wielu już krzywdy wybaczyło mi
ile jeszcze dziś wyznać muszę Ci?
Ja lubię auta
jak to u skauta
odblask metalu
magia detalu.
Auta na torze -
o każdej porze.
Auta na mieście -
nimi mnie wieźcie.
Wszystkie kolory
czarne opony
w salonie też
najfajniejszy beż.
Taty niebieski,
chociaż niemiecki.
Dziadka jest szary -
i to nie czary.
Samochody, te samochody
w banku salda i rozchody
ja je kocham, kocha i tata
tylko wielka dziś za nie rata.
Samochody małe i duże
dają radę nawet w burze
gdy jadę w trasie jest sucho
gdy inni trąbią to jest głucho.
Lubię też jazdę autobusem
lub - jak tata - niebieskim busem
przypominają mi wycieczki
z wami do kina furteczki.
Samochody, ale i busy
mam ja ku nim wielkie zakusy
Rodzice mi kiedyś pokażą
jak auto jedzie jak rozkażą.
Czternasty lutego
mój drogi kolego
to święto wszystkich par -
taki miłości czar.
Kwiaty, czekolady
serca pełne lady
to taka rozpusta -
póki kieszeń pusta.
Wzajem się kochajmy
dzieciom odczuć dajmy
że są naszym skarbem
choć bywają garbem.
Kocham też i syna
mego Augustyna.
Zakochani, zakochani
rzadko chodzą zafochani
jedną drogą obok siebie
rozmawiają też o niebie.
Zakochani, więc są razem
te dni pokonują gazem
czasem zakręt, zwolnić trzeba
najeść się czerstwego chleba.
Razem być tak każdego dnia
rylcem nie skrobać kory pnia
miłość inne kreśli ślady
w pamięci rzeźbi kłady.
Miłość to miejsce dla Ciebie
także, gdy burza na niebie.
Wszystko na niby
Możesz mi w to nie uwierzyć,
lecz ciężko dzisiaj życie zmierzyć:
Inflacja podbiera me stówy
Od mydła mam swędzenie skóry
Litrowy olej nie ma litra
Bank warunki kredytu kitra
Bogaty rozwód i ślub bierze
jakże - w katolickiej wierze.
Jakby każdy żył tak na niby
nigdy nie kończył nocnej biby.
Twoje problemy realne są
wszelkie absurdy - pożywką mą.
Tylko czy żyć można na niby?
Zbierać zboże nie kopiąc skiby.
Ludzie! Cuda idą!
Ale jednak dziś popatrzmy na ręce
tych, którzy jakby pchają nas ku męce.
Nabiera rozmachu nowa kampania
Była Irlandia, dziś będzie Szampania
Nam na pewno budżet naprawić się da
To jest proste, gdy tylko szansę się ma
Jutro do komisji złożymy projekt
Nim się zbierze my opuścimy obiekt.
Powiedzieć coś trzeba do ciekawskich lic,
by ciepły obraz miał obojętny widz.
Nie mów proszę, że wierzysz w te hasła,
że to przez nich wielka jest cena masła.
Ty - jak ja - zawsze patrz ponad ten przekaz
choć dobrze chcę - to zdanie brzmi jak przykaz.
Był kiedyś pewien mocarny gość
który pomagania nie miał dość
nowe ciężary na barki brał
w poprzek rzeki uparcie gnał.
Nosił ludzi, nosił ich trudy
czyste serca i mroczne brudy
dziecku kiedyś ledwo dał radę -
ono ludzkości niosło wadę.
Sądzę, że to nie jest legenda
każdego dotyka gehenna
Krzysztofowi nie zabrakło sił
choć - jak inni - jadł i wodę pił
Człowieka nie zmorzy rzeki nurt
pokona go wątpliwości bunt.