| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
Opowiedz mi jutro
pomaluj me jutro
barwami poranka
ustami kochanka.
Opowiedz mi jutro
pomaluj me jutro
odblaskami świtu
poszeptem zenitu.
Opowiedz mi jutro
tak lubię Cię słuchać -
już nie chcę Cię szukać.
Pomaluj me jutro
pozostań przy mnie -
nie zostawiaj na dnie.
Kamienica jednego z naszych miast
pokój z oknem pełnym jaskrawych gwiazd
łóżko, lampa, kawa, piżama i stół,
który w złości chciałaś złamać w pół.
Na półce leży biała wieża z kart
połacia myśli, których zazdrościł czart
w nich skryte sekretne dedykacje
i Twoje nocne, ciche medytacje.
Dzisiaj znowu najgłębszy wstyd mój kruszy
tomik mojej poezji w dłoniach Twych -
niedokończona mozaika duszy.
Powracam dzisiaj na tego bloga łam
trochę nieśmiały, lecz pewny myśli swych
nowe pierwiastki duszy przedstawiam wam.
Głowę skrywam pod czarnym kapeluszem
ludzi wokół zarażam animuszem
żal mi, że tak późno urodziłem się
że nigdy nie miałem szansy spotkać cię.
Wiele lat żyłem całkiem nieświadomy
dla swej wrażliwej duszy niewidomy
bo przecież facet nie może ronić łez
ani o uczuciach formułować tez.
Po prostu żyłeś tak jak tego chciałeś
choć gorycz dni ostatnich przeczuwałeś.
Pokazałeś nam, co znaczy sobą być -
małokto tak dziś potrafi jeszcze żyć.
Za mały, za mały dla ciebie był świat
chociaż byłeś wolny jako dziecko-kwiat.