| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
W małym mieście o poranku
cztery busy stoją w szranku
bodąc o pasażerów i funt
by do pracy ich dowieźć w punkt.
Rozgrzane silniki i lampy
w środku fotel, półmrok rampy
może wolne miejsce przy oknie
skąd widać jak ktoś inny moknie.
Ryczą tak stalowe potwory
rozgrzane ich wielkie resory
w mig poświadczą o swej sile
pokonają pątnicze mile.
Dzisiaj rano znów to zjawisko -
mroczne, krwiożercze busowisko.
Rzekł raz jeden siwy docent
przecież to nic jeden procent
twoje nic może zmienić świat
może podlać mych marzeń kwiat.
Twoje nic, nawet jeszcze pół
garść spokoju kładzie na stół
ono rozżarzy nadzieję
którą na serce nadzieję.
Może to nic, to mały gest
może to miłosierdzie jest
że ktoś za nic ma lżejsze dni
ktoś za nic bez koszmarów śni.
Może to zobowiązanie
na problemów rozwiązanie.
Gdyby tak móc obok Ciebie żyć
na bezpieczny dystans ciągle być
wiedząc, że dzisiaj nie jest tak źle,
że Bóg swe błogosławieństwa śle.
Gdyby tak móc po prostu to czuć
i spokojnie nową gumę żuć
może bym już nie pisał słowa,
może Ciebie zapomni głowa.
A może mam przestać drążyć już
niech wszystko skryje ten stary kurz
niech pióro nie wzbudza wspomnień burz.
A może tęsknota to nie grzech
nienajbliższość to wcale nie pech
nieszkodliwy jest zazdrości wdech.
Jest coś, co przerasta i mnie
z czym nie umiem zmierzyć się
a nie chcę znów skończyć na dnie
porzućmy to, nim dotknie Cię.
Lecz jak coś wyrwać ze swych snów
na wieku nabić wielkie NIE -
nigdy nie chcieć widzieć Cię znów
naprawdę czy choćby we śnie.
Gdy logarytmu dziejów żart
sąsiednie pokoje nam da
pokonam nieprzychylny kant
i spłonie reputacja ma.
Przeciw żądzom brakuje sił
n i e c h c i e j bym się u progu wił.
Odeszli rycerze
znikają snycerze
nie każdy trudny fach
wieczny będzie jak Bach.
Odeszli rycerze,
ich zbroje, pancerze
pojedynki, bitwy
wielkich rodów sitwy.
Choć Ja poznałam dwóch
zaniknął o nich słuch
konie nie cierpią już
w stadninie są tuż.
Poszli też i chłopcy -
moich westchnień łowcy.
Pochwała Antyku
Napisać pora o antyku kilka słów
kiedy świat opisywały elity głów
całej sztuce patronowało dziewięć muz
zaś im swą cześć oddawał artystyczny tuz.
Kalliope, Euterpe, Erato - poezja
Melpomene, Talia - teatru finezja
Polihymnia, Terpsychora - śpiew oraz ruch
Urania, Klio - wyżej sięgający duch.
Antyk to klasyka, to szacunek i ład
Antyk to jasny odwiecznych zagadek pat.
Antyk to świętość, Antyk to też majestat
Antyk to fundament, to dziejów atestat.
Antyk to dzisiejszego świata fasada
Niepodważalna ideału zasada.
Przeszłości swąd
W szkole wciąż powtarzać chcą mi
co tak naprawdę najlepiej brzmi
każą czytać Biblię, Homera
znać Kanta i Schopenhauera.
Liryka, epika i dramat
poprawnie zawiązany krawat
geometrii wieczne prawidła
starych dziadów historii sidła.
Miała kiedyś sztuka dziewięć muz
lecz dziś wśród nich pojawił się luz.
Nie było miejsca na moje JA
w kleszczach wieków ile żyć się da?
W szkole wciąż patrzymy się wstecz -
oś czasu niechybnie pędzi wszerz.
Muzy w sidłach komercji
Wychodzi na to, że świat się zmienił już
antyk - dorobek dziejów - przykrywa kurz
stałe fizyczne nie ulegną zmianie
reszta wzorców - nie zmieści się w planie.
Technologia rozwinęła swe skrzydła
zwykły komputer roztrzaskał liczydła
Jeden post może mieć więcej polubień
niż Iliada dziś poruszyła sumień.
Kiedyś muzy, kiedyś pamflet i patos
dzisiaj internetu gwałtowny zakos.
Na półkach kurzą się opasłe dzieła
krótkim przekazom się kultura zgięła.
W komercji giną muzy, artyści
a prestiż uzurpują e-statyści.
Obejrzyj me tatuaże
w nich siebie ci ukażę -
to nie są jakieś tam kreski
to są mojej duszy freski.
Tatuaże to historia,
to moja własna kustodia
za łokciem wyryte daty
to legenda dla mej mapy.
To przecież mnie nic nie boli
piecze jak ranę krzta soli,
potem strecz i specjalna maść
do łóżka też się trzeba kłaść.
Tatuaż jak poety wiersz -
ze cnotą go na skórze dzierż.
Tak wielu z nas wierzy w Jednego Boga
lecz jakże wiele ścieżek ma jedyna droga
dziesięć wieków temu jeden sztandar łączył nas
lecz potem rozproszyły to koncepcje i czas.
Jakoś bardzo daleko dziś brat do brata ma
tylko czasem jeszcze wspólnie pomodlić się da
pierwsi apostołowie też własną szli drogą
od wieczernego stołu odchodząc z trwogą.
Może na chwilę pora odstawić podziały
na półkę odłożyć świętej księgi rozdziały.
Oto na horyzoncie pojawia się problem
przed którym nie schowamy się za żadnym skoblem.
Jeśli naprawdę klimat wziął sobie nas za cel
na starość wodę wyciśniemy z drewna bel?
Nikt nie lubi więźniem być
w zamknięciu wolno żyć
wciąż tęskniąc za swobodą
na widzimisię modą.
Mierżą nas klatek ściany
drutowie nie z piany
dyskomfort w ciasnocie
zaduch jak w gablocie.
Do klatki wchodzisz też Ty
w niej znów jesteśmy my
ścianami bloga łamy
dozorcą zaś reklamy
a niewiadomą jest czas
gdy ekrany łączą nas.
Napięcie, sceny mrok
kaszlnięcie, cichy krok
mikrofon chwyć w dłoń
płoń moja duszo płoń.
Ciało wyda jęki
kumple rzucą dźwięki
zaraz eksplodujesz
fanów upolujesz.
Znów porwiesz setki dusz
głosem rozmiecierz kurz
niezapomniany trans
zniszczy współczesny lans.
Wiem. Ciebie już nie ma
i nie powiesz siema.
Gdzieś w naszych życiach spotkaliśmy się
jeśli pamiętasz - lepiej poznałem Cię
byłem taki inny od całej reszty
i wiem, że poświadczyć to możesz też Ty.
Nie interesował mnie też główny nurt
byłem tak z boku gotów wzniecić bunt
jeśli czasem dałaś mi dojść do słowa
tylko dla Ciebie istniała ma głowa.
Ktoś bardzo bliski, może raczej nie wróg.
Sojusznik, który nie zapuka w próg.
Taki zwykły, a zawzięty poeta.
W mowie szorstki, w sercu kometa.
Upadną budowle, wybuchną wojny.
POZOSTAŃ SOBĄ! I sobą bądź hojny.