| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 |
Chmury duszą kolejny świt
siność oblepia okna szkło
potęga słońca - tylko zwid
ciepło jakoś inaczej szło.
Za oknem odbija się stal
płuca nie chcą pompować śluz
choć jakby mnie przenikał tal
przenikał mnie milionem kluz.
Zaczął się metalowy dzień
słońcem dziś nie zaświeci sień
wolne dostał nawet twój cień.
Popielata każda droga
napotkana twarz jak wroga
jesień się zaczęła sroga.
Chciałbym coś napisać wam
bo siedzę w aucie sam
trochę mnie nie było tu
schowanym za trzema wu.
Schowany za trzema wu
nikt nie przygląda się mu
chodzi obok niewinny
w duszy całkiem inny.
Na co dzień lubię się śmiać
przed powagą życia zwiać
nieeleganckim słowem
oszpecać niczym złomem.
Tutaj chcę być ten ważny
rozkoszny i poważny.
Drogie Polki, Drodzy Polacy
Obywatele i Rodacy.
Pora bym i ja dziś zabrał głos
zanim w lokalu zetniesz kłos.
Dziś staję przed wami w PRAWDZIE -
jej u rywali nikt nie znajdzie.
Coś złego może i stało się
niech to wyborco nie martwi Cię.
I po co mam mówić więcej słów
głuche są zaślepione z głów
pękła nienawiści kapsułka
czmychnęła pokoju jaskółka.
Gaście jupitery, już idę
nim ktoś w okno pośle dzidę.
Dziś obiecuję wam dwumilowy but
siedmiomilowy - za duży byłby cud.
Dziś obiecuję wam dwumilowy but
na siedmiomilowy za mało jest ciut.
Obiecuję wam dwumilowe buty
bo dłuższych nie wytopią nasze huty.
Obiecuję wam dwumilowe buty
w sam raz pod ekologiczne nuty.
Znów pełzają w balonikach larwy
wokół liderów. To kampanii barwy.
I znowu my - poddani - dziś mamy głos
to dla nas krawat, ufarbowany włos.
Obiecuję wam dwumilowe buty
i że najkrótszy nie będzie już luty.
Po drugiej stronie dna
szybciej życie mi gna
tutaj nie boli ból
język nie szczypie sól.
Po drugiej stronie dna
twarz nigdy nie jest cna
szybki kolejny łyk
topi rozsądku ryk.
Po drugiej stronie dna
leżysz bo ciężko stać
i za życie się brać.
Po drugiej stronie dna
tracisz więcej niż chcesz
w strzępy godność drzesz.
To kolejna wolna noc
snu nie daje miękki koc
myśli gonią w głowie
chcąc się zmieścić w słowie.
Znowu cztery brygady
mego ciała roszady
zaburzają zdrowy rytm -
krzywa snu pełna jest wydm.
I tak leżę, wokół mrok
choć już dziecko dało cmok
na nic też nudne filmy
leżę rześki i silny.
Ze świtaniem przyjdzie sen
cała noc przepadła hen.
Tak dużo znów dzieje się
Czasie - czy zatrzymam cię?
Księżyc szybciej sunie świt
na stole wczorajszy kwit.
Po dobie pcha się doba
cichsza już moja mowa
nie ma już czasu na nic
gorąc nie schodzi z lic.
Dajcie mi wszyscy spokój
ja znów chcę normalnie żyć
spacerować i się śmiać.
Życie gna gdzieś z boku
nie planuję głową ryć -
właśnie idę troskom zwiać.
Zostań proszę jeden dzień
jeden rok i jeden dzień
daj mi Tobą cieszyć się
niech zmrok nie odbiera Cię.
Zostań proszę jeden dzień
jeden rok i jeden dzień
zostaw jeszcze kilka słów
abym nie rozpaczał znów.
Niech stanie przeklęty czas!
Niech nic nie rozdzieli nas!
Porzuć cały świata gwar
dziś zdrap mojej duszy zgar.
Tak. Wiem. Nastanie jutro.
Tak. Wiem. Znów będzie smutno.
Dzisiaj Ci przypomnę, jakąśmy intrygę knuli
gdy jeszcze razem weseli po mieście się snuli -
nie pamiętam już dokładnie Twoich ostatnich słów
lecz dla nas te wspomnienia ze swojej pamięci złów.
W wakacje koleżanka miała urodziny
choć pozostał tydzień szybko znikały godziny
w radiu na okrągło leciał wakacyjny hit
że na plażę, na plażę walić to jest super git.
Ale jak, ale jak w garści można zamknąć świat
morza szum, piasku żar i parawanów tęczy blask
chichot mew, wody chłód - wszystko jej o poranku dać?
W szklanej kuli My dla niej ułożyliśmy świat
choć z kaszy piach, to prawdziwie się odbija brzask
na kartonowym leżaku słońca nie da się bać.
Na co dziś potrzebne są słowa,
którymi wypełniona głowa
codzienne wymiata pogardę
czasem zwiniętą w kokardę.
Na co dziś potrzebne są słowa,
którymi wypełniona głowa
wyraża ułomne osądy
i nieprzemyślane poglądy.
Choć jestem poetą, bywa, że
w mej duszy złośliwy jad wrze
miotam krzywdę pociskami słów
których cofnąć już nie będę mógł.
Mowy zazdroszczą nam zwierzęta
niezrozumienie - moc przeklęta.