| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
I znów Jesteś tylko moja
znikła niewinności zbroja
na firmamencie tej nocy
pozbędziemy się swych kocy.
Choć rozpalona, a zimna
w czułym dotyku dziwna
odchodzisz, znów zostawiasz mnie
osiadam na swej duszy dnie.
I znów nie zatrzymałem Cię
niemo na mnie patrzyłaś się
ranek przegonił Cię w dal
nie dla nas z bogami bal.
Powróć, a ja powiem Ci, że
tylko dla Ciebie me serce wrze.
Nie zliczę, ile przeżyliśmy wspólnych dni
chociaż te same wspomnienia w głowie masz
tajemnicą jest jak Ty odebrałaś je
i chyba przyznać muszę - chciałem zbyt wiele.
Bywa, że niejeden z tych dni mi się śni,
że czekam, aż czarną polewkę mi dasz,
że może ukrócisz nagabywania me
i że nigdy nie spocznę przy Twoim ciele.
Dziwnie pisać coś, co powiedzieć należy
czy to w parku czy przy dźwiękach talerzy.
Może w rzeczywistości ciut lękam Cię
a tu na pewno kiedyś znów spotkamy się.
Tyle tu już pisałem wierszy o Tobie -
obym i ten wiersz umiał wybaczyć sobie.
Dziecię się rodzi
Świat wicher mrozi
Dziecię się rodzi
Wojna nam grozi
Dzięcie się rodzi
Wśród grzesznych ludzi
Dziecię się rodzi
Nadzieję budzi
że może i ja
na ile się da
znów pokocham Go
że cały ten świat
rozkwitnie jak kwiat
gdy pokocha Go.