Archiwum 22 września 2024

Nie zapalaj światła, niechaj wolne mają ćmy
w tym półmroku dla niego spotkajmy się my.

Na zewnątrz letni żar, a tu marmurowy chłód
za ciemnym korytarzem ciało przeszywa lód.

Na tablicy w wejściu jedna ze znanych dat -
czyżby niespodzianka za wysługę wielu lat?

Gospodarzem jest gość, który wygląda jak ja.
O nie. Nie! NIE! Tam naprawdę jestem właśnie ja.

Gdzie mój uśmiech? Gdzie mój głośny śmiech? NO GDZIE MÓJ ŚMIECH ?!
Dlaczego słychać tu tylko ten żałobny śpiew?

Dzisiaj zanikł kolejny ton w orkiestrze serc
w moim ciele nie pulsuje już żaden herc.

Drodzy - tu zebrani - nie proszę was o ciszę
niedawno odszedłem - i już na nic nie liczę.

Na mnie chyba czas
już nie będzie nas
kaskada jutra
już inny nurt ma.

Pogwałciłem ład
zamiast błysku mat
Podziwiając Cię
zagubiłem się.

Kawalkada dni
gdy nocą się śni
to wspólne jutro
odeszła smutno
ostatnim wersem
słońca rewersem.

Człowieku, nigdy nie poznałem Cię
przed Twoją śmiercią urodziłem się
taki pusty bez Ciebie jest nasz świat
choć wciąż o świcie słońca szuka kwiat.

Zanikasz w nowych pokoleniach
ciężko Cię znaleźć w poleceniach
i część dzieci nie żyje tak jak Ty
czarnym kapeluszem nakryci my.

Czarny kapelusz - Twój styl i Twój ład
Czarny kapelusz - świat wciąż pełen wad.

Ludzie wciąż karcą prekursorów ja
nie wierząc, że inaczej żyć się da.

Niebawem będę w Twoim wieku
i pójdę inną drogą, Człowieku.

Przyjechał dziś grabarz
łopaty słyszę dźwięk
znów do pochowania
kolejne ciało jest.

Zwłoki złapał tragarz
wdowa wytłumia jęk
sztuka zachowania
i odpornosci test.

Znów odchodzi człowiek
jego plany i sny
już wymazane są.

Łzy cisną z powiek
ciężko dzisiaj być cny
ten ból spuścizną mą.

Ciekawe czy wydam ci się podły
zimny i szorstki jak gałąź jodły
czyż nie goszczę w twym buduarze
znając przecież szlak po trotuarze?

Czy już nie trzymasz mnie w szufladzie
w swojego pokoju układzie
i nie wyświetlasz mnie na pulpicie
gdy już zapewnisz sobie ukrycie.

Aż tysiąc utworów i płyty dwie
tak tego dużo - powieki mi gnie.

Choć ty już ich nie znasz, ja wszystkie mam
nikomu nigdy wyrwać ich nie dam.

To moja pamiątka i relikwie
po koledze co tak prawił tkliwie

Zmyło właśnie dom
ja już nie mam nic
wyciągnięta dłoń
pełna nadziei.

Hen pomocny ton
groszem sypie widz
znów się dźwiga skroń
barwy mej sieni.

Wiele waży gest
najmniejszy twój dar
obietnicą mą.

Znów miłości test
najpiękniejszy czar
ponad wszystko są.

Dzisiaj znowu jestem chory
ściskają pięści znachory
teraz i ja mam pudełka
skąd pastylka na mnie zerka.

Dzisiaj znowu jestem chory
na wypłacie debet spory
koło nosa przejdzie ciasto
posmakuję tańsze masło.

Dzisiaj znowu jestem chory
inni kładą piachu wory
by niezbyt czysta rzeka
za wałem spływa i czeka
znów na morza napotkanie
wspólną falą łaskotanie.

SOnetts