| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 |
| 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
Mówią, że poetą dziś można być
że z poezji nawet da się żyć
więc pora na poetyckie szranki
w pięknych dworkach poranne grzanki.
Znowu muszę przywdziać nowe barwy -
tego chcą korporacyjne larwy
by tylko za godłem ukryć siebie
zaś dopiero triumf ukaże ciebie.
Powstaje hegemon, chylcie pióra
pozna mnie pan, pozna mnie i ciura.
Poznam co to skowyt, co to jest hejt
lecz powalczę o Panteonu glejt.
Mi nigdy nie zabraknie zapału,
nie boję się opinii nawału.
Nie wiem jak to przyznać mam
ale chcę oświadczyć wam
że miłość przyjdzie sama
wnet, gdy nadejdzie dama.
I tak w szkolnej ławce
urzekłem się w babce,
która była z tyłu
blada z wiedzy pyłu.
Mieszkała dość daleko
dwie godziny rowerem
jechałem, lecz daremnie.
Podrostku - ty kaleko
nie jesteś serc drajwerem
postąpiłeś nikczemnie.
Dzisiaj Pan śmierć ostatecznie pokonuje
i naszego uzdrowienia dokonuje
obmywa z nas smugi naszych słabości
wydobywa z codzienności szarości.
Dla nas wszystkich On znów powstaje z martwych
powstaje dla mnie i Ciebie - ile wartych?
Wartych Jego przebaczenia i miłości
miłości w niepomierzalnej ilości.
Pan nasz zaprasza dzisiaj także i Ciebie
na życiodajną ucztę dla Twojej duszy,
po błogosławieństwo hen nadchodzących lat.
Pan nasz zaprasza do kącika w niebie
gdzie nie znają trosk, gdzie żaden grzech nie huczy
po nagrodę za świętość, rozdaną bez rat.
Chciałbym być tak dobry
jak Ty widzisz dziś mnie.
Mocny jak jad kobry
nie mówiący już nie.
Chciałbym być tak dobry
jak Ty widzisz dziś mnie.
Zwinny niczym bobry
gdy los me plany gnie.
Chciałbym być jak wtedy
gdy noszono dredy:
młodszy i niewinny
może i dziecinny.
Czy Ty mnie jeszcze znasz?!
Czy we wspomnienie grasz.
Niemal każdy z nas ma taki sam start
rodzi się wierząc, że reszta to nie fart,
że i jemu też się uda fajnie żyć
dla kogoś nadzieją i ostoją być.
I bywa, że na tym podobieństwa kres
bo miłości brak, bo w domu jest stres,
a wciąż niezrealizowane plany
pstre na honorze wyrzynają plamy.
I niejeden pójdzie w nałogów bunt
nieraz przewalając ostatni swój funt.
I niejeden znajdzie w sobie talent,
który zazdrosnych kumpli wzbudzi lament.
I niejeden spróbuje po prostu żyć
mierząc przeciwności, bo tak miało być.
Gdy wszystko coraz droższe
jedzenie Twe uboższe
Wyglądasz zamienników
dla konkretnych składników.
Nie zjadaj wcale cukru -
Ty nie jesteś z lukru.
Nie zjadaj także chleba -
bo tego Ci nie trzeba.
Nie zjadaj jajka, sera -
bo potem sucha cera.
Nie jedz mięsa, ani ryb -
od nich na jelitach grzyb.
Nie jedz! - Szkoda jedzenia! -
TYLE do powiedzenia.
Miałem wczoraj urodziny
niezbyt ważne dla rodziny
niezbyt ważne też dla bliskich
tych bardzo, jak i tych śliskich.
Miałem wczoraj urodziny
dwadzieścia cztery godziny
lecz niefortunny natłok spraw
zabrał mi ostatnie z braw.
Na tym to życie polega
by wszystkim być jak kolega
za dużo nie chcieć dla siebie
by nie świętować w gniewie
zaś więcej dawać od siebie
w tańcu, jak i śpiewie.
Wieść się niesie z Rodezji
dzisiaj święto jest poezji
w serca napływa wiosna
znów pracują duszy krosna.
Leją deszcze, kwitną trawy
wnet pola pełne uprawy
nastrój pełnego rozkwitu
wprawia w zachwyt do świtu.
Znowu dłuższe od nocy dni
w cieple dłużej człowiek śni
natura słońcem grzeje go
i w życiu ważne jest to -
by ukazać to co piękne
nim sam z zachwytu jęknę.
Wjechałem dziś na autostradę zła
to tutaj ludzi krzywdzi się bez cła
tylko dla mięczaków są limity
a ten, kto za słaby, będzie bity.
Dalej pędzę tą autostradą zła
tutaj już nie widać empatii tła
byle wybić się ponad drugiego
byle sprytniej pilnować swojego.
Powoli pochłania mnie ta droga
każda twarz obok błyszczy jak wroga.
Nie chcę znów zatracać się w gniewie
potem kajać w celtyckim śpiewie.
Nawet nie wiem jak tu znalazłem się -
zrobię wszystko, by znów nie wołać Cię.
Czy nie dziwne jest to
stoję przed Tobą krok
niby mogę wiele
i nic się nie dzieje.
Czy nie dziwne jest to
ten dystans wije mrok
tkwię tak przy Twym ciele
próżnią wietrzyk wieje.
Czy nie dziwne jest to
że otchłań bliskości
pochłonęła i nas.
Czy nie dziwne jest to
że tamtej tkliwości
nie nauczy mnie czas.
Są i tacy faceci, co mówią, że
nieważne z którą już ich ciało wrze
byleby w chwilę ugasić popęd,
a to już nieważne, co będzie potem.
Wieczorny numerek, potem to samo
przecież jej twarzy nie rozpoznam rano
wampiry seksu sunące po forach
gotowe na akty o różnych porach.
Mówiono kiedyś, że tak żyć, to jest źle,
lecz taki przekaz nam nowomowa śle.
Nie zaspokaja ich pierwszych naście pań
nie okiełzna z ostatnią kilka dań.
A gdyby nagle zniknęła uroda -
czy na szarpanie wspomnień będzie zgoda?
Coś takiego w sobie macie Kobiety
że dla mężczyzn jesteście znakiem podniety.
Czasem to niezwykły uśmiech czy tembr głosu
włos hebanowy lub kwitnącego kłosu.
Każda dziewczyna jakieś własne triki ma
by zapaść w pamięć mężczyzny jak się da
i choć czasem nie najlepszy typ się kusi
niemal każdy choć raz kosza dostać musi.
Dziwne konstelacje tych nie niebieskich ciał
niejeden to już poeta opisać chciał.
Trajektorie pożądania nad ziemią mkną
od serca ku sercu równolegle się pną.
Ty - Żono - jesteś najpiękniejszą kometą
Twój ogon jawi się nieziemską rozetą.