| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 |
To osiem lat temu trzasnęły drzwi
od ośmiu lat coś w mej głowie grzmi.
Noce krótsze, ciężkie i szare dni
lepki, gęsty amok wciąż mi się śni.
W amoku niby taka sama -
wyjęta z lustra piękna dama.
W amoku jednak taka sama -
po przyjaciołach została fama.
Porozchodziły się nasze drogi
została pustka, został żal srogi.
Dawne sprawy jeszcze niedomknięte
nowe ścieżki życia - a pęknięte.
Tak bardzo pragnę by znów nastał ład,
by moje życie już nie miało wad.
Dziś zaczyna się twój świat
tatuś mamie wręcza kwiat.
Los kreśli królowę dat -
przed tobą jest pakiet lat.
Pierwsza kupka i słowo
życie twe mija błogo.
Pierwszy ząb, nabity guz -
nie płacz, przyjmij to na luz.
Jeśli dziś nie jesteś sam
życzenie dla ciebie mam:
Kochaj rodzinę, życie
nieraz znajdź się na szczycie.
Masz tylko pakiet genów -
nie rób z niego memów.
Poranek wstaje nowy
przestają huczeć sowy.
Zmęczona powieka drży
słońce rosą trawę mży.
Czeka kurek w kranie
na buzi szybkie pranie.
Czeka czajnik i kubek
Jacobsa siedem tubek.
Igrają ranne ptaki
kompensują snu braki.
Światło oknem wciska się
blaskiem swym dobudzi Cię.
I zacznie się nowy dzień
niech odgoni każdy cień.
Żyłam jak miliardy innych dusz.
Żyłam obok was, żyłam tuż, tuż.
Nikt wam nie nakazał kochać mnie
zanim nie skończę na skrzyni dnie.
Nikt mi nie nakazał jak mam żyć,
jak dla wszystkich miałam dobrą być.
Kroczyłam swoją własną drogą
starałam się nie być wam trwogą.
Skórą ozute stare kości -
nastrój daleki od radości.
Płaszcz wyjęty z kąta szafy,
drogie kwiaty - nie zrobić gafy.
A potem niech każdy ma swój świat,
a pamięć niech kwitnie jak twój kwiat.
To, co łączyło nas
opieczętował czas
zdarty numer dnia
skrzy w sękach pnia.
Nie nazwał tego nikt
nie obciążył nas wikt
co było - nie wiem sam
zamęt w głowie mam.
I nie odpowiesz mi
czym to dziś mogło być,
gdyby chcieć razem żyć.
I nie odpowiesz mi,
bym gładkich nie miał snów,
bym chciał Cię widzieć znów.
Pamiętam jeszcze dzieciństwa lekki czas
gdy troski jutra nie dotykały nas
rodzice stawiali zapory przed złem
licząc, że dla innych nie będziemy tłem.
Czasy niezgwałcone elektroniką
lecz naznaczone opasłą kroniką
i dniem, kiedy zboczeńcu spotkałam cię -
co fajne w życiu już nie liczy się.
Wciąż czuję na karku uścisk twoich łap
niszczyłeś mnie obojętny niczym gap.
Nawet chamie nie byłeś bliski szczytu
choć do dziś boję się rozporka zgrzytu.
I tylko proszę, zerwij ze mnie swój brud
niech już o promil mniejszy będzie mój trud.
Nie przyznam, że moje życie wygląda źle
jedynie frustrat listy rozwodowe śle
oddana małżonka mną opiekuje się
ale pamięć codziennie podsuwa mi cię.
Mozaikę jutra, którą składam od lat
miejscami podżera niepożądany mat
i chociaż przecież nic nie połączyło nas
złośliwe wspomnienia mój uciskają pas.
Dzieli nas przecież kilometrów pełen las
Dzieli nas także nieprzeżyty razem czas.
Wybacz więc - kocham Ją, kocham życie swoje.
Łączy nas pełny licznik naszych wspólnych dni
Łączy nas też to, o czym każde z nas śni.
Teraz wiesz - Kocham Cię, Kocham życie Twoje.
Kres poświęceń ogłoszono po drugiej wielkiej wojnie
Wygoda i luksus sztandary zalewały hojnie
A wrzask i lament matek żegnających swoich synów
Roztopić się miał we wsiąkniętej krwi i resztce dymów.
Armie pochowały swoje bomby, działa i mundury
Nikt już Ziemii nie wysadzi w imię jakiejś bzdury
Trybunały wyroki wydały, skazano winnych
A pokój zamknięto w instytucji mackach zwinnych.
Nie walcz! za plik twoich zgód zdefiniujemy, kim twój wróg
Nie krzycz! indeksy pokażą ile twój wynosi dług
A wszystkim innym zajmiemy sie my, byś piękne miał sny.
I nie myśl, że to źle, gdy znów w domu zamkniemy cię
Jesteśmy po to, byś zawsze właściwie prowadził się
A wszystkim innym zajmiemy sie my, byś piękne miał sny.
Dziś urodziny ma Renata
ku marzeniom mknąca fregata
na tą fregatę wpuściłaś mnie,
razem szybciej się przez fale tnie.
Rodzinie naszej nadaje ład
eliminuje dziesiątki wad
nie tylko dziecku stworzyła dom
czas ma na dobrej powieści tom.
Dziś urodziny mojej żony
niech nikt nie będzie obrażony
dla nas to wspaniały, ważny dzień
już od rana połyskuje sień
i wirtualnych życzeń pliki -
na zapomnienie bliskich triki.
Nie chcę już zliczać odsetek i rat
nie chcę już myśleć jak dużo mam lat
nie chcę już patrzeć na swoją wagę
nie chce już śledzić plotkarską sagę.
Nie chcę już widzieć jakie mam wady
nie chcę już słuchać że nie dam rady
nie chcę już czytać wielkich poetów
nie chcę już pisać marnych sonetów.
Nie chcę już nic, brakuje mi sił
pobudzające soki będę pił
aż ugnieciony troskami zasnę.
Świat zdaje się być już tylko szary
i nie pomagają żadne czary
codziennie powoli bardziej gasnę.
Dekadę temu zakończyłem szkolny znój
zdobyłem magistrowi przypisany zwój
do walizek upchałem swoje marzenia
do tramwaju chwały wsiadłem bez ważenia.
Stalowy wehikuł wyruszył w trasę
na przystankach powysadzał moją klasę
w moim punkcie tramwaj miał zakończyć kurs
a tu słychać tylko gorącej prasy puls.
Szczerbaty motorniczy głośno zaśmiał się:
spójrz na swój bilet - tu miałem dostarczyć Cię.
Gruchnęły walizki, w rękach został kwit
niczego nie zmienia kolejny ciężki świt.
Ten tramwaj jednak nie wjechał na złe tory -
tak ciężko w to uwierzyć do tej pory.
Pamiętam dzień, gdy poznaliśmy się
nie przypuszczałem, że pokocham Cię
wtedy świat jeszcze nie nosił masek
nie był zamknięty pobliski lasek.
Tak z wolna szybciej mijały dni
NASZE WSPÓLNE JUTRO - to mi się śni
potem spacery, randki i związek
ślub i dziecko - dziejów obowiazek.
Kocham Cię już parę ładnych lat
wciąż pamiętam plik naszych świętych dat
i takie życie nie nudzi się mi
nadal mam za co podziękować Ci.
Kroczy ku nam nierozpoznany czas
na spotkanie go poprowadzę nas.