| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Ty też znasz ten stan,
gdy zimny jak kran
zerkasz na siebie -
i nie ma Ciebie.
Zamęczona twarz,
o którą wciąż dbasz
prawie zastygła -
czy to od mydła?
Tylko smutny wzrok
trudny nowy krok.
Wszystkie frasunki,
stare sprawunki -
ZOSTAW! WODĄ ZMYJ!
t y l k o j u t r e m ż y j.
Niech ucichnie na chwilę świata gwar
zetrzyj ze swych dłoni zaschnięty smar
usiądź na krześle czy na fotelu
wygodnie - jak w drogim hotelu.
Westchnij głęboko po kilka razy
policz kolejno oddechu fazy
ze sobą jesteś już zupełnie sam
i na dziś taką myśl dla Ciebie mam:
Cząsteczka czasu tylko dla Ciebie
więc przez chwilę odnajdź w niej siebie
odnajdź we wspomnieniach piękne chwile
z kapel rockowych zdjęte chille.
Piękna szukasz zawsze gdzieś w tyle -
umyka, jak z łąki motyle.
Znikła już ostatnia łuna dnia
słońce pędzi innym światło nieść.
Nie widać gałęzi ani pnia
w mroku pół życia trzeba wieść.
W sypialni osoba sama
w półmroku nocnej lampeczki
czy poważny pan czy też dama
z ciała zdjemuje majteczki.
Sypialnie wypełniają dźwięki
głębsze westchnienia, ciche jęki.
Zwilżona ręka światło gasi
w kołdrze się człowiek kutłasi.
Patrzące madonny karcą mnie
ich martwy wzrok me sumienie tnie.
Gdy noc zgasi już ostatnią z barw
i gdy przed sobą uciec nie mam jak
znowu dopada mnie o Tobie sen
fałszywe jutro ukazując mi.
Gdy noc zdusi już ostatnią z barw
me życie się wydaje piękne tak
jakby ktoś rozwijał z beli len
i muśnięciami kształt nadawał Ci.
Ty i ja - daremna gonitwa snów
przecież razem nie spotkamy się znów.
Ty i ja - nie aktualne to już,
przed dekadą może byliśmy tuż.
Ty i ja. Bez zgody łudziłem się.
Mój syn mówi: Tato, nie oddam Cię.
Ten czarny dzień niedawno zdarzył się
Królowo, już nie zobaczymy cię.
Siedemdziesiąt lat panowałaś nam
lecz świat nasz już nie będzie taki sam.
Wielki kondukt prowadzi ciało twe,
a ludzie wyrażają smutki swe.
Nie brak jest kwiatów, nie brak też jest łez
nie brak też wspomnień czy pochwalnych tez.
Myślę żeś miała wiele pięknych lat
widziałaś, jak rodził się internet,
jak wiele krajów wyzwoliło się.
Nie zabrakło też tych bolesnych dat
afer cierpkich niczym sos winegret.
Królowo - My nie zapomnimy cię.
Dziś od kiedyś już takie inne jest
autonomiczne auto kończy test.
Człowiek sięgnął poza koniuszek chmur
świat w swojej dłoni ma nawet gbur.
W sieci ciągle coś otacza mnie
aplikacja dla mnie dziś ceny tnie.
Tak naprawdę ja już nie jestem sam -
wirtualnego asystenta mam.
Czy pamiętasz człowieka, co miał sen?
Czy tamten świat naprawdę przepadł hen?
Świat bez pęt! Galerom znikły wiosła!
Wolność po planecie się rozniosła.
Mogę więcej niż ci przed wiekami
lecz czy równość nadal nas ciekawi?
![[grafika pochodzi z portalu haloart.pl]](/static/users/images/105/1054/105453/fc450ba0c1c508918d5fc53bc112d21e.jpg)
[grafika pochodzi z portalu haloart.pl]
Jest świątynia, w której murach,
ławach i na dzwonniczych sznurach
zakazane uczucie się tli,
którego nie zniszczą ludzie źli.
Tańczyła cyganka o brzasku
gapiów pętając w potrzasku
ku niej spływały westchnienia ich
żądze wylewały się z nich.
Odwróceni od Naszej Pani
wojacy, plebs i kapłani
w swych grzechach tak zgubieni są,
że na stryczek doprowadzą ją.
Może to tylko czar powieści -
ma dusza też żądze pomieści?
Urodziłem się niedawno, mam parę dni
leżę w pojemniku, a to mi się śni:
mama i tata z bratem kochają mnie
i właśnie wokół mnie całe ich życie mknie.
Wokół wielkich ludzi pełno, jakieś błyski
niby kiedyś z tego mogą być zyski.
Na szóstym już portalu własny profil mam
siedem nowych lajków - to jest CZAD, mówię
.. wam!
Mówią, ze jedynie płci nie przypiszą mi
niczego synku dzisiaj nie narzucę Ci.
W taki ziąb ktoś w okienku zamknął mnie
nagle milutki dźwięk mój żal w strzępy rwie.
Jestem na tym ogromnym świecie całkiem sam
bez mamy, bez taty, lecz radę sobie dam.
<pamięci R.R.>
Od dawna myśl powtarzano nam
człowieka nie tworzy jego strój
lecz co myśleć sobie mam
kiedy mężczyzna śmierdzi jak gnój.
Ten koleś ciągle piwo by pił
od świtu po zmierzch, jak jakiś zwierz.
Słuchaj, nie mam już do ciebie sił
wynoś się stąd, swoje łachy zbierz!
Z ust miotanych wyzwisk krocie
topią gościa w jego błocie.
Pod szatą przesiąkniętą od wad
ginie dusza, ginie marzeń sad.
Ja bym Rysiu rękę podał ci
za twych Kajfaszy wciąż jest żal mi.
Kolejny już zakończył się dzień
od gwałtów nocy odcięta sień.
Zmęczone ciało woła o sen,
lecz wstrzymuje go mej wiary gen.
Bo jakże spać Ojcze bez Ciebie
wciąż czekającego w niebie.
Ten dzień też dla mnie oznaczał trud -
gdy zamknę oczy zmyj duszy brud.
Zawiodłem Boże nie jeden raz
bliźnich raniłem, wciskałem gaz.
Z kolejnych mych czczych obietnic
pozostało już niemalże nic.
Tylko Ty umiesz wybaczyć mi
spraw, bym ze świtem znów ufał Ci.
To dwa lata ponad minęły już
gdym jeszcze obok Ciebie siedział tuż
w mym pokieroszowanym aucie
w tym nagłym naszych wspomnień gwałcie.
I dość śmiesznie wszystko zaczęło się
sonetem chciałem obdarować Cię
mała krzątanina - moja wina,
potem głośny śmiech i Twoja mina.
Lecz nie tylko to pamiętam do dziś.
Wypowiedziałaś też: Obiecaj mi,
że już zawsze będziesz o siebie dbał.
I chyba sens tych słów rozumiem dziś:
nie mogłem nic więcej obiecać Ci.
Inne jutro za swoje będę brał.
Każdy z nas pewnie wie, jak smakuje koszmarny dzień
jak to jest wyczekiwać na kojący, wieczorny cień
gdy mrok rozmywa kłujące kpiny i nasze smutki
gdy północ wybija rachunek za mych błędów skutki.
Dzieje się to w zjednoczonym europejskim kręgu
gdzie świt nie liczy się od krwistego na plecach pręgu.
Nasz głównie socjalny niedowład i naszych marzeń krach
jednak nie jest scenariuszem w drogich gangsterskich grach.
Gdy magicznie przepchniesz glob do latynoskiego kraju
tam biedacy naiwnie szukają na ziemi raju.
Szemranym bosom oddają majątki i dusze swe:
oddaję wszystko co mam - w rulonie dolary twe.
Zamknięci w kontenerach nie doczekają jutra
bezduszne pieniądze sprawią dziuniom prawdziwe futra.